58وَالبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخرُجُ نَباتُهُ بِإِذنِ رَبِّهِ ۖ وَالَّذي خَبُثَ لا يَخرُجُ إِلّا نَكِدًا ۚ كَذٰلِكَ نُصَرِّفُ الآياتِ لِقَومٍ يَشكُرونَصادقی تهرانیو روییدنی زمین پاکیزه، به اذن پروردگارش برون میآید و آن (زمینی) که ناپاکیزه شد (گیاهش) جز به سختی و نکبتباری برون نمیآید. اینگونه، آیات (خود) را برای گروهی که شکر میگزارند، گونهگون (بیان) میکنیم.