اعلَموا أَنَّمَا الحَياةُ الدُّنيا لَعِبٌ وَلَهوٌ وَزينَةٌ وَتَفاخُرٌ بَينَكُم وَتَكاثُرٌ فِي الأَموالِ وَالأَولادِ ۖ كَمَثَلِ غَيثٍ أَعجَبَ الكُفّارَ نَباتُهُ ثُمَّ يَهيجُ فَتَراهُ مُصفَرًّا ثُمَّ يَكونُ حُطامًا ۖ وَفِي الآخِرَةِ عَذابٌ شَديدٌ وَمَغفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضوانٌ ۚ وَمَا الحَياةُ الدُّنيا إِلّا مَتاعُ الغُرورِ
مجتبوی
بدانيد كه زندگانى دنيا بازى و بيهودگى و آرايش و فخركردن با يكديگر و نازيدن- يا افزون‌جويى- در مالها و فرزندان است- همچون بارانى كه گياه رويانيدنش كشاورزان را خوش آيد و به شگفت آرد، سپس پژمرده شود و آن را زرد بينى و آنگاه خشك و شكسته و خرد گردد- و در آن جهان عذابى سخت و نيز آمرزشى از سوى خدا و خشنودى اوست. و زندگانى اين جهان جز كالاى فريبندگى نيست.